Vladîmîr Êvsêêêvê pisporê e’skerîyê fikira heman e’lamkir- bi þirovekirina e’lametîya R’ûstam Mûradovê fermandarê yektîya e’skerê e’dlayîp’arêzî berê.
“Ez difikirim, wekî Ûr’isêt k’arê xwe nake pey xitimbûna we’der’a e’dlayîp’arêza (ij QÇ’) derxe. Lê h’emû tiþt, hilbet, h’alê meþêva wê girêdayîve. Adrbêcanê, hilbet, bicêr’bîne t’erekî berî e’dlayîp’êrêzê ûr’isade, lê ez nafikirnim, wekî ewê wêr’a levbê”,- pisporê Ûr’isêtê got.
Vê h’emtêk’stêda Êvsêêv t’exmînkir, wekî ij þêr’ bawerbike salekê þönda Adrbêcanê, bi e’sasî, t’opraxê hindava xweda okûpasîabûyî nemeh’andîye.
“Ez ewqasî jî navînim Adrbêcan Qerebagxê çawa dimeh’îne. Ew ne ya dîtinêye. Hine meh’andina e’skerîyê heye, lê t’opraxada cîwarkirina binelîya t’exmînnave. Dertê, wekî ew 7000 adrbêcanî, wekî Adrbêcanê þêr’da indakirine, bêfeyde hatne köþtinê. Dertê- t’oprax zevtkirine, k’îderê kes najî. Wê delîvêda çi fikra dayîna ewqa köþtîya hebû? Mesele, e’reb QÇ’-da çi dikin? Ew çima wira dîharbûn? Pirs ze’fin. A lema ez difikirim, wekî Ûr’isêt k’arê xwe nake e’dlayîp’arêza derxe. Ew fikra mine þexsîye”,- Vladîmîr Êvsêêv þirovekir.
