Arayîk Harût’yûnyanê sedrê Cimhöryeta Arsaxê bi nivîsara belgê xweyî fêysbûk’êda belakirîda paþda veger’yaye ser nesalixdayînê fitildivin û daye k’ivþê, wekî “ferezî înk’ardive, wekî derge-dîwanê Arsaxê mirazê dijminê der û höndör’r’a qayîlvin”.
Ewî de’w kirîye: “t’erka gilî-gotinê dora navê Arsaxê û h’esînê cime’tê bidin”.
Nivîsar seranser- eve: “Van xilazîya gilî-gotnê nesalixdayînê dora Arsaxê careke din çapikbûne, saxî, h’eyf, bi cûr’ê sereke ij qelfê ermenî. Ber h’iþê k’êr’a çi derbazdive yan k’ara k’êye þexsî çi divêje, wê jî divêje- bêy fikirmîþbûna, wekî bi wê yekê bi cûr’ê sûck’ar t’ev yazîya Arsaxê û h’esîna cime’tê dilîze.
Cöda gotî, yek dinivîse, wekî xwedêgiravî emê ordîyê û wezareta k’arê der belakin, ê din- xwedêgiravî emê t’erka r’iya Karmîr Þûka-Þûþî bidin, ê sisya- xwedêgiravî emê beyraqa adrbêcanî Stêp’anakêrtêda dayînin, dîsa tiþtê isa. T’emam jî bêaqilîye, û k’ese înk’ardive, wekî derge-dîwanê Arsaxê mirazê dijminê der û höndör’r’a qayîlvin. Ez r’esmî de’wê giþta dikim t’erka gilî-gotinê dora navê Arsaxê û h’esînê cime’tê bidin.
T’emamîya meqametê Cimhöryeta Arsaxêye dîwanî dixevtin û wê bixevtin, çiqasî jî þertê çetin û merivê xêrnexwez hevin, lê derdê sereke ewe, wekî nav xêrnexweza isa jî wek’îlê miletê ermenî hene.
Minê ze’f bixwesta wekî ÿnêrgîya û cefê me giþta bi t’erefê dasekinandin û pêþdaçûyîna Arsaxê, ewlekirina bêqezîabûnê, r’eh’etkirina derdê derdayînê û safîkinrina pirsgirêka hêsîra û ê bêser û berat’e indabûyîva hinartîbûyana- dewsa diha sistkirina qîmetê heyî.
Fikirmîþbûna silamet û dilÿþî me giþtar’a”,- Arayîk Harût’yûnyan nivîsîye.
