Min razîbûna xwe bi nêrîna muxalefetê re anî ziman ku derfeta serkeftina şerê 44 rojan heye. Ev yek di 14ê Adarê de di civîneke çapemeniyê de ji aliyê Serokwezîr Nîkol Paşînyan ve hat ragihandinê.
“Ez piştrast im ku stûna pêncemîn a artêşa me bû sedema windakirinê. Ez wisa difikirim ku di demek nêzîk de ev rastî dê ew qas eşkere bibin ku ev daxuyaniya ku min da wê ew qas ecêb xuya neke ku nuha xuya dike. Zêdetirî 50 leşkerên berê yên Hêzên Çekdar, ku di nav wan de efserên pilebilind jî hene, bi sîxurî û xiyanetê têne tawanbar kirin. Nizanim, belkî ji yekî re dixuye ku ew hatine çarçowe, çêkirî? Niha di bin maddeyên din de leşkerên payebilind tên girtin. Di nav de bi sûcên radestkirina herêman. Yek ji wan di doza Şûşa de tê sûcdarkirin. Dema dadgehê biryara girtina wî da, tiştekî ecêb hat serê min. Ji Ermenîstan û Qerebaxê gelek kesên cuda ji bo serbestberdana wî û muameleya nerm dest bi daxwaznameyê kirin.
Lê ez difikirîm – ma te negot pêwîst e eşkere bibe, ka kê çi kiriye, li qada şer çi bûye, Şûşî çawa ketiye, kê Şûşî teslîm kiriye? Îcar hûn ên ku tehdît kirine, niha çi dixwazin ku doz neyên eşkerekirin? Bo çi? Dibêjin “xayînekî serokwezîr Şûşî teslîm kir”? Ma dibe ku armanca herî kûr a vê planê tam ev be? Wekî din, eger ew kiryarek muhtemel li dijî desthilatdariya siyasî bûya, dîsa jî ne tiştek e, lê li dijî dewletbûna Ermenîstanê ye.”
