Ç’e’vgirêdana Bek’ûêye bi sirê dirêj hîvîya xwe neda sekinandinê. 22-ê meha t’ebaxê, seh’eta 19.30 deqe Gûrgên Alavêrdyanê lêytênantê mestir bi meremê saxtîkirina qölixê çûbû niqitka þer’vanîêye xwesipartinê, lê dest þertê hewêye çetin t’erefqirarkirin indakiribû û xalifîbû. Diha dereng wezareta Adrbêcanêye X e’lamkir, wekî qewatê adrbêcanîye sîlih’bûyî “fermandarê k’oma ermenîye ce’sûsîê-dîvêrsîon dîl hildaye”- çawa “îzbatî” bi t’emsîlkirina fotoþikilê sîlih’ê û ç’eka r’engê r’eþ, k’îjanê hima binp’arê Adrbêcanêye mexsûse wî t’erefîda e’melkirinê didine xevatê. Bi fe’mkirina, wekî ya t’emsîlbûyî ya qanekirinê nîne, alîyê adrbêcanî vîdêomade belakir, k’îjanêda Alavêrdyan têk’stê dixûne, wekî xwedêgiravî dixweze Adrbêcanêda bimîne. Saxî, þirovekirineke delîvaye qanenekirinêye din tê anînê, xwedêgiravî ij zarê Alavêrdyan: “Çaxê em k’etine li t’opraxa qeleçê, e’þireta t’alaþê sewtbû, û em mecbûrbûn paþda vek’iþin. Endamê k’oma mir’a lihevhat bir’evin, lê dest mijê min nikarbû ez t’erefê safî qirarkim û ez dîl hatme hildanê….”.
H’erke ew dîvêrsîa bû, dê “endamê k’omêye din” çawa karibûn ewqasî hêsa paþda vek’iþin- pêþdanînê neqdînin û bi nehiþtina t’ö qörban ya birîndarekî? Bêy hevalê xwe paþda vek’iþin û t’ö îzekê nehêlin?
K’ark’etîyê sêgmênta t’or’ê adrbêcanîyj sosîalîyê ewqasî jî mêla bawerkirina wê hemeqîyê nakin û dinivîsin, wekî vîdêobandê zar’aye Yût’ûbêda cîwarkirî diha bi wesif têne þikilkirinê û montajkirinê, ne kö ê qölixdarîyê Adrbêcanêye mexsûs, k’îjan wê xaltûrayê fikirîye.
