“Bihar e’yd, e’yda t’ebyetê, evîntîyê, cahiltîyê, e’mrê t’eze û seva bi t’eze jîyîna e’mir. R’astgele nîne, wekî e’ydê p’êþk’êþî jinê bûyî, pesindayîna wê biharê k’ivþdivin. Ewlekirin û xweykirina dayîmtîya malê û cûr’ê mêriv ij r’esûltîyê jinêye hereferze. Jin bawerbike h’emû tiþtî bike- ij safyîkirina pirsê debê û h’etanî girêdana sîlih’ê û seva e’skerê xwe bive piþt.
Ij 8-ê meha adarê h’etanî 7-ê meha nîsanê bi sala çawa yekmehîya jina k’ivþdive. Heycar nav vî we’deyî me laqirdî dibihîstin derheqa nav salê li jina p’êþk’êþkirina mehekê, dayîna p’êþk’êþa yan bi çapiktî ij wan h’evskirina xweda. Lê wê salê çetine derheqa e’ydêda xeverdin, bawerbike neîht’îmal. Çawa em dikarin bivînin, çaxê bi h’ezara dayîka ewledê xwe indkirine, çaxê p’ara w’et’ene r’ohlatê p’irtî-p’irtî bûye û hila hê xûn jê diçe. Ij wê fikrê dikarin dînvin, k’a me çi derbeke giran û nedasekinanadinê li gênofonda me stend.
Û bira biharê meye t’eze ew zar’ mizgînîyê bidin, ê kö hila hê t’eze gere bêne li dinîya r’onik. Mecala alt’kirina derd û mirinêye t’ek t’enê ewe, wekî berê xwe bidine e’mir û r’oyê vebeþirin…”.
