“Ÿla min- ÿla ÿzdîya- h’esavdive her t’enê yeke ij ÿlê t’emamîya dinîaêda, wektî bêh’ed h’ewca dasekinandinêye, wekî hatîye wêrankirinê. R’ast gotî, ez nikarim h’esavkim, k’a çend cara min cime’tî derheqa ÿla xweda xeverdaye- dilê min ze’f dêþe, wekî ez dîsa mecbûrim h’alê cime’ta ÿzdîya
t’ehwîlkim, çimkî h’al bi sîasî bêgöhastin dimîne. Bi seda h’ezara ÿzdî h’esavdivin kesê cîr’aqetandî li çadirgehaa, li k’ö þertê e’mir bi qezîyane- xazma h’alê kovîd-19-da. Pêþtirî wê, li neq’îya Sîncarê- li wet’enê ÿzdîya- binxeleqê seva paþdaveger’andina meriva t’inene.
Ya lape sereke, wekî t’emmam, ê kö îro dibihên, gere serwextvin, wekî bi h’ezara ÿzdî hila hê her r’o ij destê de’îþ-ê li zordestîya sêk’sûalîyê diqelibin. 2800 jin û zar’ê ÿzdîya zêdetir h’etanî îro h’esavdivin bêser û berat’e indabûyî û hêsîrtîyêdanin. Bêh’ed melûle xwemikör’bên, wekî çawa h’ökömeta Îraqê, isa jî T’MY t’ö cefakî kolêktîv nedîtin seva dîtina van jin û zar’a. Ev jin û zar’ idî 6 sale t’esmîlî zordestîyê û hêsîrkirin divin.
Ez wê yekêr’a qayîlnavim, wekî civaka dinîayê nikare alî ÿzdîya û ÿlê din bike, k’îjan bêh’ed dizêrin. Ez zaim, wekî dikarin bik’evne nav hevk’arîyê- r’êsûrsa bînin- çawa ê fînansîyê, isa jî li civakê dine hingavtinê, k’îjan h’ewcê alîk’arîyêne. Werin em safîkirinê bikin- eva e’mrê exlaqîye serederîyê lazmayê merivê din bikin. Em t’evayî gere þöxöl bikin.
Nenihêr’î pêþdaçûyîna meye p’eydakirî, t’eþkîletê ne h’ökömetî nikarin xeserîxwe ÿlê peykonflîktîyê bidine jasekinandinê. Li Îraqê h’ökömet gere bi cavdarî brbir’î dasekinandina Sîncarêve, cirmê bide ziyanêk’etîya û serwêrîkirin û bêqezcîabûna cî meh’kemke. K’omê h’öctêda, wekî seva kirina Sîncarê bin qolê xwe þer’k’rîyê dikin, neh’î bêy serwêrîkirina e’melkirinê hiþtine. Û eva bi neyênî dike ser cefê ÿla min seva dasekinandina e’mrê wan û paþdaçûyîna li wet’en”.
