Belqîtka kovîd-19 li neh’îya Sîncarêye li þimal-r’oava Îraqê t’esîra k’ûr ser ÿla ÿzdîya dihêle. R’aste, vê neh’îêda delîvê k’etina vê nexweþîêye ne ewqasî ze’fhatne tênivîsarê, mecalê sînorkirinê, ê Îraqêda qebûlkirî(çawa wekî welatê dinîaêye dinêda) seva anîna belabûna belqîtkêye li zevtê, e’mrê herr’o û h’alxweþîê bêy wê yekê jî hingavtina civakê girandikin.
Sala 2014-a k’oma “DΔ-êye tirsk’arîyê k’ete ne’îya Sîncarê.
Ç’ekdarê DÎ bi h’ezara mêr köþtin û weke þeþ h’ezar jin û zar’ r’evandin, paþê ew firotne hêsîrtîyê û mecbûrkirin bivne bendê sêk’sûalîyê. Þeþ sala zêdetir derbazbûne, û pey wê yekêr’a, çaxê sala 2015-a þeher ij DÎ hate azakirinê, gele mal bi dexmê r’öh’nasîyê û bedenî man. Hine meriv hila hê qewmê xwe diger’in, ê kö bêser û berat’e indabûne, yan jî þîna wan dikin, ê kö mirine, û gelek seva dasekinandina mecalê xweye e’bûrkirinê þer’k’arîyê dikin.
Belabûna kovîd-19 gîhande sînorkirinê berk’ li ser p’evgirêdana navbera t’emamya þeherê Îraqêda. Li Sîncarê van sînorkirina t’esîra zor ser h’alê binelîyê cîyîmalhiûnîyê û e’mrê herr’o hiþt, lê sirîya xweda- isa jî ser h’alxweþîya wane r’öh’nasîyê. Sîncarêda p’ir’anîya meriva idî ze’f desttengbûn, bi bêe’melîya bi firetî belabûyî. Pey hatina kovîd-19 ew, xevata k’îjana wextekî hebû, mecbûrin malda bimînin, bi t’inebûna mecala bixevtin û e’bûra mala xwe bikin.
