Gilî wê derheqa Îxlas Xadirêdave: wana bavêmin û herdö birê min ber ç’e’vê min köþtin û nehiþtin ez cinyazê wan berh’emêzkim.
Îxlas Xadêra jina ÿzdîye cahil li p’er’ê þeherê almanîyî Þtûtgartê dijî, wekî ew sala 2015-a bi t’eþkîleta merivdostîêye seva t’ecdîlkirina ÿzdîyê zêndîmayî, ê kö ij hêsîrtîyê û dîltîya de’îþ-ê xilazbibûn, hate wira. Îxlas û bi seda ÿzdî, ê kö ij neh’îya “T’êl K’êsab”-ê ij ç’îayê Þengalê r’evîbûne berva ce’nûbê, k’etine destê de’îþ-ê. 3-ê meha sala 2014-aye t’ebaxê, çawa p’ir’anîya ÿzdîya, mala Îxlasê kir ij tirsk’ara bir’eve berva ç’îayê Þengalê, berva kanîya, li k’ö bi h’ezara malê ÿzdîya hebiûn, k’îjan berî wan r’evîbûn, lê bextê mala Îxlasê lêneda, û ew k’etine destê de’îþ-ê û bûne dîlê wan”.
Endamê k’oma de’îþ-êye tirsk’arîyê em mecbûrkirinem îslamê qebûlkin, û ew, ê kö nexwestin dînekî din qebûlkin, hangava hatne köþtinê.
Îxlas Xadr tîne bîr: “Wana bav û herdö birê min ber ç’e’vê min köþtin, û wana îzin neda min ez h’etta wana berh’emêzkim yan nêzîkî cinyazê wanvim, ij vira jî ber me þipûkê destpêkir pêþda her’e. Zordestî û berbir’îbûna berk’e berva me þöxölê tirsk’arayî h’îmlîbû, wana bi zalimtîya mexsûs em dizêranin û we’dekî dirêj nan û av nedidane me. Em, çawa eþîayê sade, hûrmûr, bazarêda difrotin.
T’ev þöhörandinê, ez berk’ dik’ötam, mecbûrdikirin ez xûnêda r’ûnêm. Çend cara min kir ez bir’evim, û cara xilazîyê minr’a lihev hat. Ez û çend keç’kê din r’evîne berva ç’îê, li k’ö birê min û çend þer’vanê ÿzdîya hîvîya me bûn, ew seva min dema ij dayîkbûnêye t’ezebû”.
Îxlas çûye li çadirgeha “Ÿssyên”-ê, li k’ö neferê mala wêye din diman. Nenihêr’î destanîna azayê, lê h’alê wêyî r’öh’î xiravdibû. Paþê, ewê karibû her’e Almanîayê, nav goveka berne’ma t’ecdîdkirina seva ÿzdîyê zêndîmayî, ya hindava h’ökömeta Almanîaêda qebûlkirî, li k’ö Îxlasê alîk’arîya r’öh’anî stend, pey k’îjanêr’a, ewê destpêkir derheqa avakirina e’mrê t’ezeda bifikire, wekî derheqa cêr’ibandina wan bîranînê þipûkêda bîrke.
Îxlas Xadira ÿzdî, ya kö zêndî maye, serhatîya xwe wa xilazkir: “Ser her gavekê, k’îjan min dikir, birê min û diya min piþta min digirt. Pey sebirkirina dö salê dirêjr’a jin û zar’ê birê min ij bin qolê tirsk’ara hatne azakirinê. Lê, h’eyf, birê min dest dilê xwe mir. Eva seva me giþta bû e’cêva giran, û melûlî careke din paþda veger’ya, birê min mînanî bavê me bû, lê, h’eyf, ew yek bû. Ez didomînim hînvim, ez û diya xwe p’er’ê þeherê Þtûtgartêda dimînin, û mirazê mine- ez paþê bivme miham, wekî ez piþta merivê ij dînê xwe bigrim.
