Laliþ, gelîyê ÿzdîayî pîrozî ç’îadaye, k’îjan ij Mûsilê, Îraq, çend seh’eta wêda çûyînêye, ew ware, li k’ö, qey tê bêjî, we’de disekine. H’erke h’esîna (û nezer) sedsalîyê navîn R’ohlata Nêzîkda cîkî sekinîye, dêmek gendî li vira, li gendî, wekî saya dö kanîyê pîroz bi xêr û berek’et bûye. H’îm heye t’exmînkin, wekî ev cîyê xweþ ij r’e’ma xwedawenda k’arêk’etîye (yan, diha zû- xemxörê wan). Ÿzdî cime’ta batinî û kêm’yaninin. Hersal mihrîcana Þêx Adî derbazdive. Îro ew diha zû ziyaretkirina r’öh’anî qedandinêye, ne kö de’w-ferze, û cîyê hevdöqesidandina t’emamîya cime’tê). Ij salê 1991-2003-a cime’ta ÿzdîya bi þaxê Îraqêyî “p’erda h’esinî” hatîye p’arevekirinê, k’îjanê dikarin her t’enê wî çaxî bit’er’bînin, h’erke h’ökömeta Îraqê û sînorvanê e’reb dilr’e’mvin.
Bi qebûlkirina t’omerî, t’emaþekirina vê ayînê h’esavnave p’ara lêk’olînkirinê mine doktorîêye berk’ h’esîndarîyê, bi h’esavhildana wê delîlê, wekî dîsêrtasîa mine doktorîyê p’êþk’êþî wergirtina me’nîyê gnostîkîêye li mîfologîya ÿzdîya, ya balkxêþe, lê t’êma ÿp’êce e’cêv û neseyadkirinêye. Lêk’olînvanê gnostîsîzmê dikarin seva bêç’arebûna t’emaþekirina ayîna gnostîkîêye e’slîye li sedsalîyê dewra meye pêþin, wekî alî dasekinandina h’alê r’öh’anîyê gnostîkîyê bikin. Lêbelê, ez fikirîm, wekî cêr’ibandina minê heq, cîda nînve. Îht’îmal nîne qinyatê vî dînî serwextvin, bi serederînekirina ij vî dînî, meriva, ê kö ewî didine xevatê, û wê yekê, k’a ew wî dînî çawa didine xevatê. Û çi dikare seva civandina zanebûna çêtirve, ne kö bîna batinîyê qedandinêye dor-bera.
